ایران‌هراسی و اسلام‌هراسی از پایه‌های محصولات هالیوودی در عصر مدرن محسوب می‌شوند. تبلیغات ایران‌هراسانه‌ای که طی سه دهه گذشته توسط رسانه‌های جریان اصلی در غرب دنبال شده، بهانه‌ای برای مشروعیت بخشیدن به اقدام نظامی احتمالی و تحریم‌ها علیه ایران بوده است. فیلم "ما را از شیطان بِرهان" که ژوئیه سال 2014 عرضه شد، یک نمونه از این تبلیغات ضدایرانی است.

ایران‌هراسی از پایه‌های محصولات هالیوودی در عصر مدرن است

ایران‌هراسی در رسانه‌های غربی را می‌توان در سه دوره زمانی بررسی کرد. دوره اول، از دهه 1980 آغاز شد و به طور کلی علیه کشور ایران بود، بدون آن‌که شهروندان عادی و دولت از هم تفکیک شوند. ایران، تهدیدی علیه ثبات منطقه‌ای و منافع غربی معرفی می‌شد. ایرانی‌ها هم مردمی زشت، کثیف، فریب‌کار، افراطی، خشن، گروگان‌گیر و تروریست نشان داده می‌شدند که لیاقت بهره بردن از خاندان حامی غربِ پهلوی را نداشته‌اند و به همین خاطر علیه این نظام پادشاهی شورش کردند.

در این موج از ایران‌هراسی، مردم ایران، افرادی خطرناک توصیف می‌شدند که به هر روشی باید از بین بروند، اگر شده حتی با بمب‌های شیمیایی صدام. کتاب "بدون دخترم هرگز" نوشته "بتی محمودی" که بعدها به فیلمی با همین نام هم تبدیل شد، همراه با ترانه "بمباران، بمباران ایران"، نمونه‌هایی واضح از تبلیغات ایران‌هراسانه در دهه 80 میلادی بودند.

"استفان سیمانوویتز" فعال و تحلیلگر سیاسی و عضو "کمپین مخالف تحریم‌ها و دخالت نظامی در ایران" توضیح می‌دهد: "هیچ‌کس نباید از هالیوود انتظار "صحت اطلاعات" داشته باشد. اگر به دنبال صحت تاریخی و سیاسی هستید، بروید روزنامه یا کتاب بخوانید. هالیوود همیشه با واقعیت بازی می‌کند تا جنبه هیجان‌انگیز به فیلم‌هایش بدهد. در این راه هم لزوماً به واقعیت‌های تاریخی پای‌بند نیست."

از ویژگی های مهمی که امروزه فضای مجازی را با آن معرفی می کنند، دسترسی آسان در هر «مکان» و هر «زمان» به این فضا است. تا نیم قرن پیش که شاید تلویزیون هم و رادیو هم به ندرت در خانه ای دیده می شد، اولین رسانه خود افراد و منبرها بودند. ارتباط چهره به چهره را می توان نسل اول رسانه ها دانست. با این مقدمه می توان گفت نخستین فضاهای آموزشی فضاهایی از جنس منبر و مکتب و بعد مدرسه ها بودند که در همگی آنان آموزش از طریق ارتباط چهره به چهره صورت می گرفت.

طبیعتا این نوع آموزش مستلزم حضور معلم و دانش آموز و سخنران و مستمع در «یک مکان» و «یک زمان» بود. محدود شدن به زمان و مکان شرایطی را به وجود می آورد که در دوره هایی نظیر دوره قاجار و پیش از آن، تنها افراد متمول و ثروتمند که عمدتا وابسته به دربار بودند می توانستند از «آموزش» استفاده کنند. بعد تر با گسترش مدرسه سازی انحصار آموزش از چنگ گروه متمول خارج و همه مردم جامعه می توانستند باسواد شوند. با این حال باز برای یادگیری نیاز به حضور در یک زمان و یک مکان بود.

با ورود تلویزیون و رادیو، از آن جا که تا حدودی محدودیت زمان و مکان برداشته می شد، این تصور رفت که می توان کلاس های درس را به تلویزیون منتقل کرد. یعنی تلویزیون و برنامه های آن وظیفه باسواد کردن مستقیم جامعه را بر عهده بگیرند. این تجربه البته با شکست مواجه شد. ایده کلاس های درس به صورت تلویزیونی در ژاپن و امریکا اجرایی شد که با موفقیت چندانی رو به رو نبود و علت اصلی آن را شاید بتوانیم ارتباطی یک طرفه بدانیم که در آن شاگردان نمی توانستند سوالات و اشکالات خود را با مدرس در میان بگذارند. همین امر سبب شد که مسئولین رسانه ای به این نتجیه برسند که آموزش و اثر گذاری بر روی جامعه، در رسانه هایی نظیر تلویزیون و رادیو باید غیر مستقیم باشد، به بیانی دیگر پیام را باید در لایه های پنهان به خورد مخاطب داد و داد زدن آن به صورت آَشکار اثر گذاری خود را از دست می دهد.

با عبور از نسل رادیو و تلویزیون، به گسترش تکنولوژی اینترنت و رفتن به سمت فضای مجازی می رسیم. نبود محدودیت زمانی و مکانی به عنوان ویژگی اصلی فضای مجازی به خصوص در شبکه‌های اجتماعی اعم از موبایلی و غیره، دریچه جدیدی را بر روی حوزه آموزش و تعلیم و تربیت گشود. دریچه ای که می توانست نه تنها در خدمت باسواد کردن جامعه بلکه در خدمت اهداف و آرمان های انقلاب و معرفی آن به جهانیان نیز باشد.

فضای مجازی با حجم انبوهی از اطلاعات و داده ها، زمینه را برای باسوادتر شدن جامعه محیا کرد. دسترسی به اطلاعات راحت تر و می توان گفت تمامی شکاف های طبقاتی که تا پیش از این در خصوص استفاده بهره مندی از آموزش وجود داشت برداشته شد. چرا که ما حتی در سیستم آموزشی مبتنی بر کلاس درس همچنان شاهد شکاف های طبقاتی و شکل گیری مدارس غیرانتفاعی که به ظاهر قرار بود آموزش با کیفیت تری را ارائه کنند بودیم اما فضای مجازی همین مقدار فاصله را نیز برداشت و هر کاربری تنها با ورود به این فضا مجوز استفاده از تمامی انواع اطلاعات را داشت.

در کنار این انبوه اطلاعات، به تدریج شاهد شکل گیری ساختارهای رسمی تری تحت عنوان آموزش آنلاین بودیم. قدمت این مدارس آنلاین بسیار کم است و در همین چهار، پنج سال اخیر شاهد شکل گیری نمونه های بومی آن بودیم. نمونه هایی که مزیت اصلی آن امکان ارتباطی دو طرفه و همچنین در اختیار همگان بودن است.

بد نیست بدانید که کم تحرکیِ ناشی از استفاده بیش از حد از بازی های کامپیوتری، باعث بالا رفتن کلسترول، فشار خون، چاقی و دیابت در بزرگسالی می شود. چیزی نمی‌گذرد که کودک معصوم ما درگیر بیماریها‌یی می شود که مادربزرگ و پدربزرگ هایمان در سنین هفتاد هشتاد سالگی هم با آن روبه رو نبودند.

این پروژه نیز همچون دیگر موارد مشابه در راستای اهداف آمریکا گام بر می دارد. این حقیقت را می توان از هزینه های چند میلیاردی اجرای این پروژه به روشنی دریافت که جز کمک های خیریه منبعی برای بازگشت آن اعلام نشده است.

بدون شرح:

گرایش انسان به زیبایی فطری است اما این احساس در میان زنان بیشتر از مردان وجود دارد؛ از هزاران سال پیش تاکنون بشر برای نیل به این مقصود، راهکار آرایش سر و صورت را انتخاب کرده که البته در هر قوم، قبیله و جامعه‌ای، افراط و تفریط‌هایی در این زمینه دیده می‌شود.

در زمان کنونی آرایش دست و صورت برای بعضی افراد به صورت خواسته یا ناخواسته، با غلظت زیادی همراه شده که این امر مشکلاتی نه فقط در حوزه اجتماعی، بلکه ضررهای جسمی فراوانی نیز برای این افراد ایجاد کرده است.

پیش از این با گزارشی با عنوان توجه رسانه صهیونیست به رواج آرایش در زنان ایرانی تا حدودی به وضعیت مصرف جنون‌آمیز لوازم آرایش در ایران صحبت کردیم و اکنون به شکلی عمیق‌تر می‌پردازیم به فشنگ‌های سربی‌ای که آماده خلق سرطان در بدن ایرانیان هستند:

موادی که در لوازم آرایشی و بهداشتی به ویژه از نوع نامرغوب و غیراستاندارد آن به کار می‌رود، می‌توانند خطرات جبران ناپذیری برای سلامت افراد استفاده کننده از این لوازم را داشته باشند؛ اما بسیاری از افراد به خصوص بانوان محترم کشور، بی‌تفاوت به این مسئله همچنان خرید لوازم آرایشی را در اولویت قرار می‌‎دهند و آن را از نان شب واجب‌تر می‌دانند.

«لب‌های سربی» مستندی با موضوع آسیب‌شناسی شیوع مصرف بیش از حد لوازم آرایشی و بهداشتی در کشور است که در آن پزشکان پوست، نسبت به وجود مواد سربی و فلزات سنگین در این لوازم هشدار می‌دهند

کودک امروز، چه می کند؟ این سوال می تواند یک سوال مبنایی در مورد سبک زندگی هر شخص و گروه و جامعه ای باشد. پاسخ به این سوال رویکردها و اولویت های زندگی انسان ها را مشخص می کند.

ه نقل از فارس این روزها تب نرم افزارهای نوین ارتباطی هر روز بیش‌تر می‌شود و  هر روز نرم افزارهایی به کاربران معرفی می‌شود که با قابلیت‌های ویژه‌ خود روزانه هزاران کاربر را به خود جذب می‌کند اما تا چه حد کاربران از این نرم افزارها در جهت ترویج زندگی ایرانی اسلامی و منطبق با فرهنگ بومی کشورمان استفاده می‌کنند و تا چه حد پیوستن به این شبکه‌ها به عنوان یک پز اجتماعی و دور نماندن از قافله سایر کاربران است؟

اینستاگرم یا اینستاگرام شبکه اجتماعی اشتراک گذاری عکس و ویدئو است که این امکان را به کاربران خود می‌دهد که عکس‌ها و ویدئوهای خود را در دیگر شبکه های اجتماعی نظیر فیس‌بوک، توئیتر، تامبلر و فلیکر به اشتراک بگذارند. بوسیله کوین سیستروم و مایک کریگر خلق و در اکتبر 2010 راه اندازی شد. سرویس به سرعت محبوبیت کسب کرد و به بیش از 100 میلیون کاربر تا آوریل 2012 و 300 میلیون کاربر تا دسامبر 2014 رسید.

در حالی‌ که این نرم افزارها می‌توانند فرصتی برای انتشار فرهنگ ایرانی اسلامی به سراسر جهان باشند اما متأسفانه برخی اوقات شاهد هستیم افرادی که به عنوان الگوی جوانان در جامعه فعالیت دارند با انتشار عکس‌هایی در این صفحات فرهنگی را ترویج می‌کنند که با دین و فرهنگ ما سنخیتی ندارد.