«من در در پارک "آب و آتش" زنان جوانی را می‌دیدم که با چهره‌های آرایش کرده و "پوشش"های رنگارنگ خود، رژه می‌رفتند و مانند طاووسی که دم با شکوه خود را باز می‌کند، به دنبال جلب توجه مردها بودند. آن چه احتمالاً موجب ناراحتی این زنان می‌شد، این بود که به جز من، عمدتاً کس دیگری به آنها توجهی نمی‌کرد.»

در تحلیل و نقد فیلم‌ها و سریال‌های غربی به ویژه سریال‌های آمریکایی همواره دو نگاه وجود داشته است. نگاه اول این محصولات و تولیدات را صرفا برای تفریح و سرگرمی و نهایتا سود اقتصادی می‌داند اما نگاه دوم معتقد است مولفه های سیاسی و استراتژیک در تولید این محصولات دخیل بوده و هدف این تولیدات ترویج نگاه مطلوب سیاسی غرب است. هرکدام از طرفداران این دو دیدگاه استدلالهای خاص خود را دارند با این حال تاسیس یک رشته جدید در دانشگاه نیوکسل انگلیس و انتشار کتابی توسط مدرسان و کارشناسان این رشته مستندات جدیدی را برای دیدگاه دوم فراهم آورده است.در ادامه این گزارش با این کتاب و رشته تحصیلی آشنا می‌شویم:                                             

ین عبارت را بارها شنیده‌اید که اطلاعات شما بر روی وب امنیت ندارند و همه اطلاعات شما نهایتا توسط خبرگان عرصه اینترنت قابل رویت خواهند بود. این گزاره ایست که کارشناسان امنیت سایبر به عموم مردم در استفاده‌های رایج از اینترنت نظیر حضور در شبکه‌های مجازی و سایت‌های خبری یا تفریحی و وبلاگ‌ها و .... هشدار می دهند؛ اما در گزارش حاضر شما با بُعد جدیدی از دنیای نادیده اینترنت آشنا خواهید شد.

بُعدی از اینترنت که نه تنها دیدنی نیست و برای دیده نشدن برنامه ریزی شده بلکه در کمال تعجب خواهید دید که این بُعد اینترنت شامل بیش از 90 درصد اطلاعات موجود بر روی شبکه جهانی اینترنت می شود که توسط شما قابل دسترسی نیست و نه در گوگل و نه در سایر موتورهای جستجو رویت نخواهد شد.

محلی امن بر ای مناسبات و ارتباطات پیچیده سیاست مداران بین المللی، قاچاقچیان انسان و مواد مخدر و اسحله، قمار های میلیارد دلاری و تبادلات غیر قانونی منجر به جابجایی ارقام بالایی پول کثیف، سفارش دادن قتل یا دزدی یا آزمایش بر روی انسان و یا هرچیز مخوف دیگری که بتوانید آن را تصور کنید و ارتباطی با نظام پنهانی قدرت داشته باشد.

شاید باور نکنید اما موتورهای جست و جو مانند گوگل و بینگ، تنها حدود 5% از محتوای اینترنت را پویش می‌کنند. 95% مابقی فضای وب به سان کوه یخی در زیر آب، مربوط به بخش‌های «وب عمیق» و «وب تاریک» است؛ یعنی جایی که کمتر کسی توانایی و حق دسترسی به آن را دارد.

تاریخچه‌ای از آنچه که سازمان سیا بر سر رسانه و اهالی آن آورده است را پیش رو دارید و با مثال‌های متعدد و مستند خواهید دید که سازمان سیا به عنوان نهاد متولی دست‌کاری ذهن مردم آمریکا و جهان چگونه به اهداف پنهان خود دست می‌یابد.

در گزارش گاردین حجاب عامل آزارهای جنسی خیابانی علیه زنان قلمداد شده و همچنین تفکیک جنسیتی مدارس نیز یکی دیگر از عوامل گسترش خشونت و آزار علیه زنان در ایران معرفی گردیده است. گاردین در پایان اینطور نتیجه گرفته که حفظ حجاب فقط به تحریک بیشتر مردان ایرانی علیه زنان انجامیده است.

ایران‌هراسی و اسلام‌هراسی از پایه‌های محصولات هالیوودی در عصر مدرن محسوب می‌شوند. تبلیغات ایران‌هراسانه‌ای که طی سه دهه گذشته توسط رسانه‌های جریان اصلی در غرب دنبال شده، بهانه‌ای برای مشروعیت بخشیدن به اقدام نظامی احتمالی و تحریم‌ها علیه ایران بوده است. فیلم "ما را از شیطان بِرهان" که ژوئیه سال 2014 عرضه شد، یک نمونه از این تبلیغات ضدایرانی است.

ایران‌هراسی از پایه‌های محصولات هالیوودی در عصر مدرن است

ایران‌هراسی در رسانه‌های غربی را می‌توان در سه دوره زمانی بررسی کرد. دوره اول، از دهه 1980 آغاز شد و به طور کلی علیه کشور ایران بود، بدون آن‌که شهروندان عادی و دولت از هم تفکیک شوند. ایران، تهدیدی علیه ثبات منطقه‌ای و منافع غربی معرفی می‌شد. ایرانی‌ها هم مردمی زشت، کثیف، فریب‌کار، افراطی، خشن، گروگان‌گیر و تروریست نشان داده می‌شدند که لیاقت بهره بردن از خاندان حامی غربِ پهلوی را نداشته‌اند و به همین خاطر علیه این نظام پادشاهی شورش کردند.

در این موج از ایران‌هراسی، مردم ایران، افرادی خطرناک توصیف می‌شدند که به هر روشی باید از بین بروند، اگر شده حتی با بمب‌های شیمیایی صدام. کتاب "بدون دخترم هرگز" نوشته "بتی محمودی" که بعدها به فیلمی با همین نام هم تبدیل شد، همراه با ترانه "بمباران، بمباران ایران"، نمونه‌هایی واضح از تبلیغات ایران‌هراسانه در دهه 80 میلادی بودند.

"استفان سیمانوویتز" فعال و تحلیلگر سیاسی و عضو "کمپین مخالف تحریم‌ها و دخالت نظامی در ایران" توضیح می‌دهد: "هیچ‌کس نباید از هالیوود انتظار "صحت اطلاعات" داشته باشد. اگر به دنبال صحت تاریخی و سیاسی هستید، بروید روزنامه یا کتاب بخوانید. هالیوود همیشه با واقعیت بازی می‌کند تا جنبه هیجان‌انگیز به فیلم‌هایش بدهد. در این راه هم لزوماً به واقعیت‌های تاریخی پای‌بند نیست."

از ویژگی های مهمی که امروزه فضای مجازی را با آن معرفی می کنند، دسترسی آسان در هر «مکان» و هر «زمان» به این فضا است. تا نیم قرن پیش که شاید تلویزیون هم و رادیو هم به ندرت در خانه ای دیده می شد، اولین رسانه خود افراد و منبرها بودند. ارتباط چهره به چهره را می توان نسل اول رسانه ها دانست. با این مقدمه می توان گفت نخستین فضاهای آموزشی فضاهایی از جنس منبر و مکتب و بعد مدرسه ها بودند که در همگی آنان آموزش از طریق ارتباط چهره به چهره صورت می گرفت.

طبیعتا این نوع آموزش مستلزم حضور معلم و دانش آموز و سخنران و مستمع در «یک مکان» و «یک زمان» بود. محدود شدن به زمان و مکان شرایطی را به وجود می آورد که در دوره هایی نظیر دوره قاجار و پیش از آن، تنها افراد متمول و ثروتمند که عمدتا وابسته به دربار بودند می توانستند از «آموزش» استفاده کنند. بعد تر با گسترش مدرسه سازی انحصار آموزش از چنگ گروه متمول خارج و همه مردم جامعه می توانستند باسواد شوند. با این حال باز برای یادگیری نیاز به حضور در یک زمان و یک مکان بود.

با ورود تلویزیون و رادیو، از آن جا که تا حدودی محدودیت زمان و مکان برداشته می شد، این تصور رفت که می توان کلاس های درس را به تلویزیون منتقل کرد. یعنی تلویزیون و برنامه های آن وظیفه باسواد کردن مستقیم جامعه را بر عهده بگیرند. این تجربه البته با شکست مواجه شد. ایده کلاس های درس به صورت تلویزیونی در ژاپن و امریکا اجرایی شد که با موفقیت چندانی رو به رو نبود و علت اصلی آن را شاید بتوانیم ارتباطی یک طرفه بدانیم که در آن شاگردان نمی توانستند سوالات و اشکالات خود را با مدرس در میان بگذارند. همین امر سبب شد که مسئولین رسانه ای به این نتجیه برسند که آموزش و اثر گذاری بر روی جامعه، در رسانه هایی نظیر تلویزیون و رادیو باید غیر مستقیم باشد، به بیانی دیگر پیام را باید در لایه های پنهان به خورد مخاطب داد و داد زدن آن به صورت آَشکار اثر گذاری خود را از دست می دهد.

با عبور از نسل رادیو و تلویزیون، به گسترش تکنولوژی اینترنت و رفتن به سمت فضای مجازی می رسیم. نبود محدودیت زمانی و مکانی به عنوان ویژگی اصلی فضای مجازی به خصوص در شبکه‌های اجتماعی اعم از موبایلی و غیره، دریچه جدیدی را بر روی حوزه آموزش و تعلیم و تربیت گشود. دریچه ای که می توانست نه تنها در خدمت باسواد کردن جامعه بلکه در خدمت اهداف و آرمان های انقلاب و معرفی آن به جهانیان نیز باشد.

فضای مجازی با حجم انبوهی از اطلاعات و داده ها، زمینه را برای باسوادتر شدن جامعه محیا کرد. دسترسی به اطلاعات راحت تر و می توان گفت تمامی شکاف های طبقاتی که تا پیش از این در خصوص استفاده بهره مندی از آموزش وجود داشت برداشته شد. چرا که ما حتی در سیستم آموزشی مبتنی بر کلاس درس همچنان شاهد شکاف های طبقاتی و شکل گیری مدارس غیرانتفاعی که به ظاهر قرار بود آموزش با کیفیت تری را ارائه کنند بودیم اما فضای مجازی همین مقدار فاصله را نیز برداشت و هر کاربری تنها با ورود به این فضا مجوز استفاده از تمامی انواع اطلاعات را داشت.

در کنار این انبوه اطلاعات، به تدریج شاهد شکل گیری ساختارهای رسمی تری تحت عنوان آموزش آنلاین بودیم. قدمت این مدارس آنلاین بسیار کم است و در همین چهار، پنج سال اخیر شاهد شکل گیری نمونه های بومی آن بودیم. نمونه هایی که مزیت اصلی آن امکان ارتباطی دو طرفه و همچنین در اختیار همگان بودن است.

بد نیست بدانید که کم تحرکیِ ناشی از استفاده بیش از حد از بازی های کامپیوتری، باعث بالا رفتن کلسترول، فشار خون، چاقی و دیابت در بزرگسالی می شود. چیزی نمی‌گذرد که کودک معصوم ما درگیر بیماریها‌یی می شود که مادربزرگ و پدربزرگ هایمان در سنین هفتاد هشتاد سالگی هم با آن روبه رو نبودند.

این پروژه نیز همچون دیگر موارد مشابه در راستای اهداف آمریکا گام بر می دارد. این حقیقت را می توان از هزینه های چند میلیاردی اجرای این پروژه به روشنی دریافت که جز کمک های خیریه منبعی برای بازگشت آن اعلام نشده است.